Reumatyzm jak dotąd określany był mianem choroby ludzi starszych. Mniemano, że pojawia się tylko w sędziwym wieku i sprzężony jest z samoistnym starzeniem się systemu. Lata dociekań nad wszelkimi jednostkami patologicznymi, jakie określa się mianem reumatyzmu wykazują, że nie jest to tak na prawdę zgodne z rzeczywistością. Reumatyzm jest schorzeniem głęboko związanym nie tylko z wiekiem, lecz również z takimi elementami jak sposób odżywiania się, stres czy warunki pracy.

Generalnie rzecz biorąc, dolegliwości nazywane reumatyzmem, dzielimy na dwa rodzaje – zapalne i niezapalne. Dolegliwości niezapalne zazwyczaj mają charakter pierwotny, kiedy wykładniki pojawiają się w momencie narodzin, albo wtórny, czyli pojawiające się w przypadku określonych nadwyrężeń układu. Natomiast reumatyzm zapalny jest sprzężony z przypadłością autoimmunologiczną i uzewnętrznia się zdeformowaniem stawów dłoni, ich obrzękiem i bólem. Nie można zapomnieć o tym, iż ogólnie pojęty reumatyzm jest w stanie wyłonić się praktycznie u każdej osoby, bez względu na wiek.

Leczenie reumatyzmu nie jest jednoznaczne – zazwyczaj stosuje się fizjoterapię oraz leczenie miejscowe i przeciwbólowe. Jednak trudno jest określić jednoznacznie, w jaki sposób powinno ono przebiegać, do momentu, gdy nie wskaże się danego schorzenia, na które cierpi osoba dotknięta reumatyzmem. Trzeba pamiętać, że różne objawy mogą zwiastować reumatyzm – zależą one najczęściej od wariantu przypadłości i wieku osoby chorej. Czasem reumatyzm jest rezultatem choroby nowotworowej, chorób zwyrodnieniowych stawów lub niskiego poziomu estrogenów w organizmie.